كُلُوا مِن طَيِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاكُمْ وَلَا تَطْغَوْا فِيهِ فَيَحِلَّ عَلَيْكُمْ غَضَبِي وَمَن يَحْلِلْ عَلَيْهِ غَضَبِي فَقَدْ هَوَى
از پاکیزه‌هائی که روزیتان کردیم بخورید و [اما] در آن زیاده‌روی مکنید که غضب من بر شما روا گردد و هر کس غضب من بر او روا گردد [به هلاکت] سقوط کرده است. 61
61- مطرح کردن موضوع «طغیان»، که به دنبال رزق من و سلوی آمده، زیاده‌روی در مصرف، بدون رعایت عدالت و انصاف است که موجب نادیده گرفتن سهم سایرین و تجاوز به حقوق آنها می‌گردد. مسئله شکم و خوردن، اولیه‌ترین نیازی است که رقابت بر سر تصاحب بیشتر آن موجب اختلاف و نزاع، و در نتیجه حلول و غضب الهی می‌شود.