14- معنای «هُمْ یُنْشِرُونَ» را مترجمان نشور روز قیامت یعنی رستاخیز مردگان گرفته‌اند، در حالی که مشرکان اعتقادی به آخرت نداشتند که خواسته باشند دل به یاری معبودان خود در قیامت ببندند. درست است که زنده شدن در قیامت نوعی نشور است که قرآن نیز به دفعات از آن یاد کرده است، اما معنای اصلی «نشر»، گستردن و گسترده شدن است همچون گشودن کتاب یا جامه یا زنده و گسترده شدن زمین مرده در فصل بهار که سبز و خرّمی را می‌گستراند. در واقع «هُمْ یُنْشِرُونَ» اشاره به نقش کارساز بُت‌ها دارد.
در قرآن آمده است که خدا رحمتش را می‌گستراند: «یَنْشُرْ لَکُمْ رَبُّکُمْ مِنْ رَحْمَتِهِ» [کهف 16 (18:16) ] و «وَیَنْشُرُ رَحْمَتَهُ» [شوری 28 (42:28) ] اما مشرکان چشم امید به شفاعت بُت‌ها داشتند و آنها را کارساز و حلال مشکلات زندگی دنیائی خود می‌دانستند.