لَوْ كَانَ فِيهِمَا آلِهَةٌ إِلَّا اللَّهُ لَفَسَدَتَا فَسُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا يَصِفُونَ
اگر در آندو [=آسمان و زمین] خدایانی جز خدای یکتا وجود داشت، بی تردید [نظام] آندو تباه می‌شد، 15 پس منزه است خداوندِ صاحب عرش [=اداره کننده جهان] 16 از آنچه وصف می‌کنند.
15- افساد مقابل اصلاح است و ظهور فساد در مملکت، به هم خوردن نظم و تعادل حاکم است.
16- کلمه «عرش» از نظر لغوی به بلندی گفته می‌شود. مثل سقف خانه، داربست، محل نشستن پادشاه در بالای قصر.از آنجائیکه پادشاهان هنگام حکمرانی بر تخت بلند قرار می‌گرفتند، این کلمه هر چند به ظاهر تخت اطلاق می‌شود، اما نماد اِعمال قدرت و حکمرانی است.