وَنَضَعُ الْمَوَازِينَ الْقِسْطَ لِيَوْمِ الْقِيَامَةِ فَلَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئًا وَإِن كَانَ مِثْقَالَ حَبَّةٍ مِّنْ خَرْدَلٍ أَتَيْنَا بِهَا وَكَفَى بِنَا حَاسِبِينَ
و ما میزان‌های عدالت [=ترازوهای دقیق] را در روز رستاخیز [برای ارزیابی اعمال‌شان] می‌نهیم، 37 پس هیچ کس مورد هیچ ستمی [با پایمال شدن حقوق خود] قرار نخواهد گرفت، حتی اگر به سنگینی دانه خردلی هم باشد [به حسابش] می‌آوریم. حسابگر بودن ما [برای رسیدگی به حساب بندگان] کافی است. [پس نیاز نیست شما برای کسی در دنیا پرونده سازی کنید]!
37- عدل صفت موازین است و موازین همان معیارها و نظام‌های ارزشی است که عملکرد انسان‌ها با آنها سنجیده می‌شود.