فَفَهَّمْنَاهَا سُلَيْمَانَ وَكُلًّا آتَيْنَا حُكْمًا وَعِلْمًا وَسَخَّرْنَا مَعَ دَاوُودَ الْجِبَالَ يُسَبِّحْنَ وَالطَّيْرَ وَكُنَّا فَاعِلِينَ
پس [حکم عادلانه را] به سلیمان فهماندیم و هر کدام را حکم و علم 46 دادیم و کوهها را با تسبیح‌شان [با نقش مثبت و کارسازی که برای استخراج فلزات جهت صنایع دفاعی و عمرانی ایفا می‌کردند]، قابل استفاده و بهره‌برداری داوود ساختیم 47 و [نیز] پرندگان را [در انتقال پیک و پیام‌ها به دورترین نقاط کشور قرار دادیم] 48 و ما کننده [چنین کارهائی] بوده‌ایم.
46- توضیحات پاورقی 40 (21:74) .
47- تسبیح موجودات برای خدا، چیزی جز ایفای نقش سازنده و مثبت آنها برای رفع عیب و نقص و نیاز موجودات در نظام هستی [که تقدیس و تنزیه آفریدگار محسوب می‌شود] نمی‌باشد و مسخّر شدن کوهها برای داود، عرضه استعدادهای درونی خود از انواع معادن برای استخراج و استفاده از فلزاتی مثل آهن برای صنایع دفاعی و عمرانی بوده است.
در سوره‌های دیگر قرآن به وضوح بهره‌برداری از معادن برای چنین مقاصدی را توضیح داده است از جمله:
در آیه 10 سبا (34:10) ذوب آهن [أَلَنَّا لَهُ الْحَدِیدَ] را راهکاری برای ساخت زره‌های گشاد و فراگیر شمرده و بر دقت نظر و رعایت اندازه حلقه‌های زره تأکید شده است.
48- استفاده از پرندگان به عنوان پیک خبری در روزگاری که سیستم ارتباطی وجود نداشته، از الهامات خدا به سلیمان بوده است [ر ک به مقاله: توانائیهای داوود و سلیمان در کتاب «متدلوژی تدبّر در قرآن» از همین قلم.