51- «شیطان» صفتی است که به هر متمرّد خارج شده از حریم و حدود اطلاق می‌گردد، چه ابلیس که با عصیانش از امر پروردگار در سجده به آدم، از حریم فرشتگان هبوط کرد، چه انسان‌های طغیانگر دیو‌صفت [انبیاء 82 (21:82) ، بقره 14 (2:14) ]، چه سنگ‌های سرگردان شرربار که از مدار خود خارج شده و به جوّ زمین برخورد می‌کنند [حجر 17 (15:17) ، صافات 7 (37:7) ، ملک 5 (67:5) ]، چه میکرب [ص 41 (38:41) ] و... گویا سلیمان به لطف خدا توفیق یافته بود متجاوزان دیو و دَد صفت [اقوام مغول] معاصر خود را مهار کند و آنها را به کارهای سازنده همچون بنائی [ساختمان سازی در زمین] و غواصی [استخراج یا بندر‌سازی در دریا] وا دارد و هم شرورتر‌های غیر قابل اصلاح را به بند درآورد.

52- در آیه 17 سوره نمل (27:17) نیز از مهار و تحت کنترل شدید ارتشی بودن این نیروهای تخریبی یاد کرده است.