75- معنای اصلی «حَصَب» انداختن است، همچون انداختن سنگریزه و پرتاب هیزم در آتش. کلمه حاصب که 4 بار در قرآن آمده است، نشانه طوفان شدید شن و خاک یا گدازه‌های آتش‌فشانی است که به بیرون پرتاب می‌شود. حصب جهنم بودن ستمگران و معبودان‌شان، وسیله بودن‌شان برای آتش دوزخ است، آنچنانکه در آیات 24 بقره (2:24) و 6 تحریم (66:6) [...وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَهُ...] آدمیان را سوخت آتش شمرده، و در آیه 6 (104:6) و 7 سوره هُمَزه، آن را طلوع آتش برافروخته خدا بر دلها نامیده است [نَارُ اللهِ الْمُوقَدَهُ الَّتِی تَطَّلِعُ عَلَى الْأَفْئِدَهِ].

76- جمله «أَنْتُمْ لَهَا وَارِدُونَ»، سنخیت آتش با ستمگران و اختصاص و انحصار به آنها را می‌رساند وگرنه گفته می‌شد: انتم توردون به.