20- در قرآن 35 بار وصف: «جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ» در مورد بهشت به کار رفته که نمادی است از جریان داشتن دائمی عامل حیات وسبز و خرّمی بهشت متقین. جریان داشتن نهرها «از زیر» باغ‌ها [در حالیکه معمولا جویها در کنار درختان جریان دارند] «تحت اختیار و کنترل» مؤمنان بودن عامل زیست بهشتی را می‌رساند [تفصیل این سخن را در پاورقی 30 سوره زخرف (43:51) ملاحظه نمائید].