يَوْمَ تَرَوْنَهَا تَذْهَلُ كُلُّ مُرْضِعَةٍ عَمَّا أَرْضَعَتْ وَتَضَعُ كُلُّ ذَاتِ حَمْلٍ حَمْلَهَا وَتَرَى النَّاسَ سُكَارَى وَمَا هُم بِسُكَارَى وَلَكِنَّ عَذَابَ اللَّهِ شَدِيدٌ
روزی که آن را ببینید، [از شدّت هول و هراس،] هر شیردهنده‌ای از شیرخواره‌اش غافل شود 2 و هر [زن] بارداری بار خویش فرو نهد و مردم را [همچون] مستان می‌بینی، در حالیکه مست نیستند، بلکه عذاب خدا شدید است [که هوش از سر آنان ربوده].
2- «تَذْهَلُ» از «ذهول»، اشتغال به امر مهمی است که آدمی را به فراموشی کارهای دیگر و غفلت از آنها می‌کشاند. این واژه فقط یک بار در قرآن آمده است.