إِنَّ اللَّهَ يُدْخِلُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ يُحَلَّوْنَ فِيهَا مِنْ أَسَاوِرَ مِن ذَهَبٍ وَلُؤْلُؤًا وَلِبَاسُهُمْ فِيهَا حَرِيرٌ
ـ [در جهت مقابل] مسلماً خدا کسانی را که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده‌اند، به بهشت‌هائی درآورد که نهرها از زیر آن جاری است؛ 33 در آنجا به زیورآلاتی از طلا و مروارید آراسته شوند و لباس‌شان در آنجا از حریر است. 34
33- به پاورقی 20 همین سوره (22:14) مراجعه شود.
34- کلمه «حریر» را مترجمان، پارچه حریر تلقی کرده‌اند، اما بشارت به پارچه حریر به عنوان مصداقی از نعمات بهشت دور از ذهن می‌نماید. نگارنده تعبیر «آزادی» را که ترجمه فارسی حُرّ و حریت است، برای اولین بار از مرحوم مهندس عباس تاج در تفسیر ایشان فرا گرفتم [رحمه الله علیه]. از طرفی در قرآن تقوا را لباس پروا پیشگان شمرده است که محافظ آنها از هر گزندی است [اعراف 26 (7:26) ]. آیا پوشش آزادی از هر عقوبتی می‌تواند بیانی از وصف «لِبَاسُهُمْ فِیهَا حَرِیرٌ» باشد؟