ذَلِكَ وَمَن يُعَظِّمْ شَعَائِرَ اللَّهِ فَإِنَّهَا مِن تَقْوَى الْقُلُوبِ
چنین است، و هرکس شعائر خدا [=مناسک نمادین حج] را بزرگ شمارد، 50 این نشانه تقوای دلهاست [=دلالت بر تسلط بر نفس و اراده مهار نفسانیات می‌کند].
50- «شَعَائِرَ» با شعار و شعور و شعر و... از «شَعْر» [موی نازک] منشعب شده‌اند. شاعر کسی است که با نازک‌بینی و «موی»سنجی می‌سراید، شعور نیز به درک ظرائف و نکات پوشیده از فهم عوام گفته می‌شود و شعائر، اعمال و مناسکی است که شکل نمادین و سمبلیک دارد و فهم آنها نیازمند نازک‌بینی و دیدی شاعرانه می‌باشد.