وَمِنَ النَّاسِ مَن يُجَادِلُ فِي اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَلَا هُدًى وَلَا كِتَابٍ مُّنِيرٍ

و از مردم، کسی [یا کسانی] درباره خدا ناآگاهانه و بی هیچ هدایت و کتاب روشنی [با مؤمنین] مجادله می‌کند. 13

13- این مضمون که عیناً در آیه 20 سوره شعراء (26:20) تکرار شده است، به سه سرچشمه آگاهی اشاره می‌کند که مجادله‌کنندگان از هیچکدام آنها بهره نگرفته‌اند؛ علم [اطلاعات دریافتی از تفکر و تحقیق]، هدایت [آموزش و رهبری از غیر خود]، و بالاخره کتابی روشنگر.
این آیه درباره دومین گروه از کسانی که منکر آخرت هستند سخن می‌گوید. این گروه همان شیطان مریدی هستند که طبق مفاد آیه 3 عوام‌الناس مقلد و چشم و گوش بسته از آنان پیروی می‌کنند. از مشخصاتی که در آیات 8 و 9 آمده است معلوم می‌شود اینها با تکبری که دارند از حق روی می‌گردانند تا مردم را از راه خدا گمراه سازند [لِیُضِلَّ عَنْ سَبِیلِ اللهِ]. تفاوت دیگرشان با گروه اول [مقلدین] این است که آنها فقط علم ندارند، اما اینها نه علم دارند، نه راهنمائی و نه کتاب روشن.