وَمَن يَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ لَا بُرْهَانَ لَهُ بِهِ فَإِنَّمَا حِسَابُهُ عِندَ رَبِّهِ إِنَّهُ لَا يُفْلِحُ الْكَافِرُونَ
ـ [با توجه به چنین حقیقتی] هر کس با خدا معبود دیگری بخواند، هیچ برهانی بر چنین شرکی ندارد، 80 پس جز این نیست که حسابش نزد پروردگارش محفوظ است 81 و مسلماً ناسپاسان رستگار نمی‌شوند.
80- قابل توجه کسانی که می‌کوشند با هزار دلیل، خواندن غیر خدا را موجّه و مشروع جلوه دهند!
81- آمدن حرف حصر «إِنَّمَا» هم تأکید بر محفوظ بودن حساب بندگان نزد خدا و عدم فراموشی آن را می‌رساند، و هم ممکن است این معنای ضمنی را نیز داشته باشد که حساب منکران فقط با خداست و کسی وظیفه پرونده سازی و حساب نگه‌داری برای منکران را ندارد.