15- «إِنَّکُمْ مَیِّتُونَ» جمله اسمیه و حالتی است از آدمی پس از تولد، که به تدریج به سوی کهولت می‌رود. نوزاد قبل از تولد، از طریق جفت به مادر وصل است و از طریق او تنفس و تغذیه می‌کند. پس از تولد است که به خود سپرده شده و سلول‌هایش در اثر کارکرد دائمی، به تدریج به فرسایش و کهنگی مبتلا می‌شوند تا به نقطه پایان برسد.