فَأَوْحَيْنَا إِلَيْهِ أَنِ اصْنَعِ الْفُلْكَ بِأَعْيُنِنَا وَوَحْيِنَا فَإِذَا جَاءَ أَمْرُنَا وَفَارَ التَّنُّورُ فَاسْلُكْ فِيهَا مِن كُلٍّ زَوْجَيْنِ اثْنَيْنِ وَأَهْلَكَ إِلَّا مَن سَبَقَ عَلَيْهِ الْقَوْلُ مِنْهُمْ وَلَا تُخَاطِبْنِي فِي الَّذِينَ ظَلَمُوا إِنَّهُم مُّغْرَقُونَ

پس بر او وحی کردیم: کشتی را زیر نظر و [مطابق] وحی ما بساز. و چون فرمان ما در رسید و تنور فوران کرد، 25 در آن هنگام از هر [حیوانی] یک جفت و همچنین خانواده‌ات را، مگر آنرا که فرمان [مجازات] بر او تحقق یافته، سوار کشتی کن و در مورد ستمگران با من سخنی [در شفاعت] مگو که همه غرق شدنی اند.