بَلْ قُلُوبُهُمْ فِي غَمْرَةٍ مِّنْ هَذَا وَلَهُمْ أَعْمَالٌ مِّن دُونِ ذَلِكَ هُمْ لَهَا عَامِلُونَ
ـ [با وجود این حقایق روشن] دل‌های آنها از این [نظام حسابگر] در غرقاب [غفلت] است 46 و به اعمالی غیر از این مبادرت می‌کنند که برای چنان کارهائی شوق عمل دارند. 47
46- در این آیه به جای غفلت، «غَمْرَهٍ» آمده است. غمره به آب فراوانی گفته می‌شود که شخص یا زمینی را غرق در خود کرده باشد. جهالت و غفلت را نیز وقتی شخص را در خود غرق کند، غمره می‌گویند.
47- جمله: «هُمْ لَهَا عَامِلُونَ» این آیه را مقایسه کنید با جمله: «وَهُمْ لَهَا سَابِقُونَ» دو آیه قبل در وصف مؤمنین پیشتاز در خیرات. یک گروه غرق مطامع دنیائیاند و فقط برای رسیدن به لذّات خود عمل می‌کنند و گروهی دیگر مرد میدان رقابت در خوبیها هستند.