52- «سَامِر» اسم جمع، و «سَامِرًا» حال است از فاعل «تَهْجُرُونَ». در این آیه گپ و گفتگوهای شبانه محافل و مهمانیهای رفاه زدگان را، که به هذیان‌گوئی و یاوه‌سرائی علیه پیامبر [هجر: دور شدن از حق] کشیده می‌شد، با جمله «سَامِرًا تَهْجُرُونَ» توصیف کرده است.