إِنَّ الَّذِينَ جَاءُوا بِالْإِفْكِ عُصْبَةٌ مِّنكُمْ لَا تَحْسَبُوهُ شَرًّا لَّكُم بَلْ هُوَ خَيْرٌ لَّكُمْ لِكُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُم مَّا اكْتَسَبَ مِنَ الْإِثْمِ وَالَّذِي تَوَلَّى كِبْرَهُ مِنْهُمْ لَهُ عَذَابٌ عَظِيمٌ
کسانی که آن بهتان [=تهمت زنا به همسر پیامبر] را مرتکب شدند، [نه از کافران، بلکه] گروه متشکلی از خودتان هستند، 7 این [حادثه] را شرّی برای خود مپندارید [که به حرمت خانواده رسول اهانت شده] بلکه [به دلیل افشای ماهیت منافقان] برای شما خیر است. برای هر یک از آنها [که نقشی در اشاعه این شایعه داشتند] عقوبتی است متناسب عملشان، و برای آن کس نیز، که نقش اصلی را در این ماجرا بر عهده داشته، عذاب عظیمی است.
7- «عُصبه» از ریشه «عَصَبْ»، به جمع متشکلی گفته می‌شود که همچون «سلسله اعصاب» یا شبکه‌های سازمان یافته، در اتحاد و پیوستن به یکدیگر نیرومند شده باشند. تعصب نیز که نوعی وابستگی کورکورانه و شدید به سازمانی سیاسی یا مذهبی است، از همین ریشه می‌باشد. برادران یوسف نیز که ده جوان یکدست بودند، خود را عصبه می‌دانستند [یوسف 8 (12:8) و 14 (12:14) ].