لَّـوْلَا جَاءُوا عَلَيْهِ بِأَرْبَعَةِ شُهَدَاءَ فَإِذْ لَمْ يَأْتُوا بِالشُّهَدَاءِ فَأُولَئِكَ عِندَ اللَّهِ هُمُ الْكَاذِبُونَ

چرا [بهتان زنندگان] چهار شاهد بر آن [ادعای باطل] نیاوردند؟ حال که شاهدانی نیاورده‌اند، نزد خدا [=در شریعت خدا] دروغگو محسوب می‌شوند. 9

9- احتمال دارد کسی که اتهامی را متوجه شخصی می‌کند، در ادعای خود واقعاً صداقت هم داشته باشد، اما حفظ آبروی مردم و سلامت جامعه ایجاب می‌کند مادام که چهار نفر شهادت نداده باشند، چنین گزارشی پذیرفته نگردد و مطرح کننده این اتهام، هر چند راستگو هم باشد، با هشتاد ضربه تازیانه تنبیه گردد.
این حکم ممکن است به خاطر خطای احتمالی و تصورات ناخودآگاه گزارشگر باشد، یا اختفای عمل، که آثار اشاعه فحشاء و ضرورت تنبیه دنیائی بر آن مترتب نمی‌شود. اگر تا آن حد علنی گردد که چهار نفر بر آن شهادت دهند، دفاع از عفت عمومی و حقوق اجتماعی، ضرورت کیفر را ایجاب می‌کند، وگرنه به ارتباط بنده با خالق و کیفر اخروی احاله داده می‌شود. همه این توصیه‌ها برای حفظ آبروی مردم و مستور ماندن معایب آنها از نظر خداوند ستارالعیوب است.
در واقع این حکم جنبه پیشگیری و هشدار به بیبند و باران دارد تا اشاعه فحشاء نکنند و مفاسد اخلاقی خود را در ملاء عام انجام ندهند، که در این صورت جامعه برای دفاع از عفت عمومی با آنان برخورد خواهد کرد. از آنجائی که معمولا چنین اعمالی به دور از چشم مردم و پنهانی انجام می‌شود، عملا پیدا کردن چهار شاهد که به عینه ناظر بوده باشند، چیزی نزدیک به محال است، مگر آنکه مقدس مآبانی خواسته باشند از خدا و رسول پیشی بگیرند و به اتکای فتاوی برخی فقیهان بی‌خبر از روح احکام، با استفاده از دوربین و شنود و شکنجه و انواع شیوه‌های اعتراف‌گیری، اشتیاق خود را برای شلاق زدن یا سنگسار ارضاء نمایند.