الزَّانِيَةُ وَالزَّانِي فَاجْلِدُوا كُلَّ وَاحِدٍ مِّنْهُمَا مِائَةَ جَلْدَةٍ وَلَا تَأْخُذْكُم بِهِمَا رَأْفَةٌ فِي دِينِ اللَّهِ إِن كُنتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَلْيَشْهَدْ عَذَابَهُمَا طَائِفَةٌ مِّنَ الْمُؤْمِنِينَ
زن زناکار و مرد زناکار را هر کدام صد تازیانه بزنید و در [اجرای] قانون خدا 3 اگر به راستی به خدا و روز بازپسین باور دارید، اسیر احساسات و عواطف [غیر اصولی] نشوید، و در مجازات آنها باید گروهی از مؤمنین حضور داشته باشند.4
3- معنای اصلی دین، جزا و کیفر نیک و بد اعمال است، سپس به نظامات و مقررات هر کشور، که بر حسب آن شهروندان مورد داوری قرار می‌گیرند، گفته می‌شود. در اصطلاحِ قرآن، «دین الملک» به قانون اساسی کشور که در گذشته پادشاهان مجری آن بودند گفته می‌شود [یوسف 76 (12:76) ].
4- حضور مؤمنین در اجرای حکم را برای عبرت‌گیری دانسته‌اند، و اگر چنین بود، عنوان «ناس» مناسب‌تر می‌آمد. به نظر می‌رسد حضور گروهی از مؤمنین جنبه مراقبت و نظارت داشته تا حبّ و بغض مجریان، با نفوذِ طرفین دعوا موجب تفریط یا افراط در کیفر نشود.