وَقُل لِّلْمُؤْمِنَاتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ وَيَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَلَا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَلْيَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَى جُيُوبِهِنَّ وَلَا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ آبَائِهِنَّ أَوْ آبَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ أَبْنَائِهِنَّ أَوْ أَبْنَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِي إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِي أَخَوَاتِهِنَّ أَوْ نِسَائِهِنَّ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُنَّ أَوِ التَّابِعِينَ غَيْرِ أُولِي الْإِرْبَةِ مِنَ الرِّجَالِ أَوِ الطِّفْلِ الَّذِينَ لَمْ يَظْهَرُوا عَلَى عَوْرَاتِ النِّسَاءِ وَلَا يَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِيُعْلَمَ مَا يُخْفِينَ مِن زِينَتِهِنَّ وَتُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمِيعًا أَيُّهَ الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ
و به زنان مؤمن بگو: از نگاه‌هایشان [در برانداز کردن نامحرمان] فرو کاهند 21 و عفت خویش حفظ کنند و زینت خویش، جز آنچه [به طور طبیعی] آشکار است، آشکار نسازند 22 و روسریهای خویش بر گریبان‌شان بیندازند 23 و زینت خویش [بر کسی] آشکار نسازند جز برای شوهران شان، پدران شان، پدر شوهران شان، برادران شان، برادر زاده‌ها شان، خواهر زاده ها شان، زنان [هم کیش] شان، 24 بردگان تحت تسلط شان، 25 خواجگان تحت تبعیت [=خدمتگزار] که بی رغبت به زنان‌اند و کودکانی که [هنوز بالغ نشده و] بر شرمگاه‌های زنان [=مسائل جنسی ، سکسی] آگاه نشده‌اند و [هنگام راه رفتن، چنان] گام بر زمین نزنند تا آنچه از زینت‌شان که پنهان می‌دارند [امثال خلخال] معلوم گردد. 26 ای مؤمنان، همگی به سوی خدا بازگردید، 27 باشد تا رستگار شوید.
21- معمولا به مردان گفته می‌شود، چشمان‌تان بپوشانید، و به زنان اندام‌تان! اما در این دو آیه، به هر دو طرف چنین توصیه شده است، هر چند شدّت و ضعف هر کدام برحسب جنسیت متفاوت است.
22- آنچه را به طور طبیعی آشکار است، اکثراً در صورت و دستان [تا مچ] دانسته‌اند، اما با پوشیدگی کامل نیز، تفاوت اندام مرد و زن از دور هویداست. آنچه نهی شده، به تناسب امروز، پوشیدن لباس‌های تنگِ تن‌نماست.
23- «خُمُر» جمع خِمار، به پوششی که [به خاطر حفاظت در برابر آفتاب سوزان عربستان و گرد و خاک هوا یا به نشانه عفت] به سر می‌انداختند، اطلاق می‌گردد. انداختن آن روی گریبان، به منظور پوشاندن گردن و سینه‌هاست. اگر در مورد پوشش موی سر، از نظر قرآنی، به رغم توصیه‌های مؤکد متشرعان، تردیدهائی ابراز شده است، شکی در ضرورت پوشاندن گردن و سینه، با صراحتی که در این آیه آمده، باقی نمی‌ماند، هر چند کمتر به آن اهمیت داده می‌شود.
24- منظور از «نِسَائِهِنَّ» را زنان همکیش گرفته‌اند، احتمال دارد منظور زنان خودی و آشنا باشد، در اینصورت نسبت به زنان بیگانه، به دلیل عدم تعهد آنان به نگهداری مسائل خصوصی، حریمی قائل شده است.
25- «مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُنَّ»، همان اسیر گرفته شدگان در جنگ اعم از زن و مرد است، برخی مفسرین به قرینه «نِسَائِهِنَّ» که پیش از آن آمده، کنیزان را مراد دانسته‌اند و برخی غلامان را نیز، به دلیل مملوک بودن و فقدان اختیارشان، که موجب رفع نگرانی از ناحیه آنان می‌شده، مشمول این استثنا دانسته‌اند.
26- مفسرین به خلخال‌هائی که در قدیم به پا می‌بستند و با گام‌کوبی بر زمین [همچون کفش‌های پاشنه بلند امروزی] صدای جلب کننده‌تر می‌داد اشاره کرده‌اند، امروز نیز می‌توان شاهد نمایش زیبائی اندام و زیورآلات در نحوه راه رفتن بود.
27- توصیه به همه مؤمنان در انتهای آیه، نشان می‌دهد کمتر کسی یافت می‌شود که در عمرش خیانت چشم یا لغزشی در غرائز جنسی از او سر نزده باشد!