لِيَجْزِيَهُمُ اللَّهُ أَحْسَنَ مَا عَمِلُوا وَيَزِيدَهُم مِّن فَضْلِهِ وَاللَّهُ يَرْزُقُ مَن يَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ
تا خداوند آنها را به بهتر از آنچه می‌کردند پاداش دهد و از فضل خویش بر آنها بیفزاید 37 و خدا هر که را بخواهد [=شایسته بداند،] روزیِ بیحساب [=بیدریغ] می‌دهد. 38
37- افزایش فضل الهی، به جای اجر، به خود آنها و شخصیت‌شان نسبت داده شده است، گوئی خودشان با این اعمال رشد می‌کنند.
38- منظور از بیحساب بودن رزق و اجر و عطای الهی [که در آیات: نور 38 (24:38) ، زمر 10 (43:10) ، و ص 39 (38:39) آمده است]، بیقاعده بودن آن نیست، در حسابگری، بده بستان و تعادل و تناسب میان کار و اجرت رعایت می‌گردد. این عدالت است، اما در دعاها می‌خوانیم: بار خدایا، با ما، نه با عدالت، بلکه با عفوت رفتار کن [اللهم عاملنا بعفوک و لاتعاملنا بعدلک]. در اجر و پاداش نیز چنین است و خدا بیدریغ روزی می‌دهد. در این آیه سه مرحل از پاداش ذکر شده است؛ 1- پاداش بهتر از عمل، 2- افزودن به آن، 3- بیحساب بودن.