وَالْقَوَاعِدُ مِنَ النِّسَاءِ الـلَّاتِي لَا يَرْجُونَ نِكَاحًا فَلَيْسَ عَلَيْهِنَّ جُنَاحٌ أَن يَضَعْنَ ثِيَابَهُنَّ غَيْرَ مُتَبَرِّجَاتٍ بِزِينَةٍ وَأَن يَسْتَعْفِفْنَ خَيْرٌ لَّهُنَّ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ
به زنان بازنشسته [=از بارداری، به سن یائسگی رسیده] که امید زناشوئی [جهت فرزند آوری] 64 ندارند، گناهی نیست، اگر روپوش خود را بردارند، به شرط آنکه قصد نشان دادن زینتی را نداشته باشند، [البته] اگر عفت جویند برای خودشان بهتر است و خدا شنوای داناست.
64- نکاح ازدواج است، ولی ازدواجی به قصد همبستری و فرزند آوردن. این لفظ البته در مورد عقد ازدواج هم مورد استفاده قرار می‌گیرد. در آیه مورد نظر، نومید شدن زنان بازنشسته از نکاح را نمی‌توان نومیدی از عقد ازدواج تلقی کرد، چراکه برخی از آنها برای رفع تنهائی در سالیان سالخوردگی نیز ازدواج می‌کنند؛ جمله «لا یَرْجُونَ نِکَاحًا» همان یائسگی و عدم انتظار و امید حامله شدن را می‌رساند.