إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَإِذَا كَانُوا مَعَهُ عَلَى أَمْرٍ جَامِعٍ لَّمْ يَذْهَبُوا حَتَّى يَسْتَأْذِنُوهُ إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَأْذِنُونَكَ أُولَئِكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ فَإِذَا اسْتَأْذَنُوكَ لِبَعْضِ شَأْنِهِمْ فَأْذَن لِّمَن شِئْتَ مِنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمُ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ
جز این نیست که مؤمنین [راستین] کسانی‌اند که به خدا و رسولش [عملا] ایمان آورده و هر گاه در کاری جمعی [همچون بسیج برای جهاد] با او باشند، جز به اجازه او [جبهه را] ترک نمی‌کنند. همانا کسانی که از تو کسب اجازه می‌کنند، آنها کسانی هستند که به خدا و رسولش ایمان دارند [نه کسانی که به میل خود ترک وظیفه دفاعی می‌کنند]. پس هر گاه برای پاره‌ای از امور شخصی خویش از تو اجازه [مرخصی] خواستند، به هر که خواستی [=مصلحت دیدی] اجازه بده و از خدا برای آنها طلب آمرزش کن که مسلماً خدا آمرزنده مهربان است.
جز این نیست که مؤمنین [راستین] کسانی‌اند که به خدا و رسولش [عملا] ایمان آورده و هر گاه در کاری جمعی [همچون بسیج برای جهاد] با او باشند، جز به اجازه او [جبهه را] ترک نمی‌کنند. همانا کسانی که از تو کسب اجازه می‌کنند، آنها کسانی هستند که به خدا و رسولش ایمان دارند [نه کسانی که به میل خود ترک وظیفه دفاعی می‌کنند]. پس هر گاه برای پاره‌ای از امور شخصی خویش از تو اجازه [مرخصی] خواستند، به هر که خواستی [=مصلحت دیدی] اجازه بده و از خدا برای آنها طلب آمرزش کن که مسلماً خدا آمرزنده مهربان است.