8- قرآن 30 بار از «باغ‌هائی که از زیر آن نهرهای جاری است» به عنوان بهشت متّقین یاد کرده است. اگر این وصفِ مثالی و مجازی را از چشم و دل مخاطبین آن در سرزمین استوائی عربستان و دره تنگ مکه، که فاقد استعداد کشاورزی است [بِوَادٍ غَیْرِ ذِی زَرْعٍ- ابراهیم 37 (14:37) ] بنگریم، نمادی از سبز و خرّمی زندگی ابدی آینده در ذهنمان تداعی می‌گردد که عامل خرّمی آن، یعنی آب حیات‌بخش [آثار ایمان و عمل صالح] همواره نه در کنار و فاصله‌ای دور، بلکه از زیر آن و در دسترسش جاری است.
برای شرح بیشتر به نوشته «باغ سبز عشق» در کتاب «پژوهشی در قرآن» ج 4 ص 3 تا 17 مراجعه کنید.

9- در این آیه، در مورد باغ، فعل «جَعَلَ»، ودر مورد قصر، فعل مضارع «یجعل» آمده است که جای تأمل دارد. باغ را منکران مطرح کرده بودند، اما در مورد قصر، شاید به دلیل آنکه در سرزمین فقر و فلاکت زده آنها کاخی در آن زمان نبوده، چیزی نگفته باشند.