فَقَدْ كَذَّبُوكُم بِمَا تَقُـولُونَ فَمَا تَسْتَطِيعُونَ صَرْفًا وَلَا نَصْرًا وَمَن يَظْلِم مِّنكُمْ نُذِقْهُ عَذَابًا كَبِيرًا

ـ [آنگاه خدا خطاب به گمراهان گوید:] به این ترتیب معبودان‌تان دعاوی شما [در مجاز بودن خواندن غیر خدا در برآوردن حاجات] را تکذیب کردند، پس نه توانائی برگرداندن [عذاب] را دارید و نه یاری [یکدیگر] را 19 و هر کس از شما ستم کند، عذابی بزرگ به او می‌چشانیم.

19- آیه 17 در ابتدای خود به محشور شدن دو گروه: 1- کسانی که غیرخدا را می‌خوانند، 2- معبودان آنها اشاره و ابتدا از گروه دوم سؤال می‌کند و سپس آیه 18 پاسخ این گروه را بیان می‌نماید. اما مخاطب آیه 19 چندان روشن نیست؛ این قلم گروه اول [مشرکین] را مخاطب فرض کرده است. ممکن است هر دو گروه مخاطب باشند، شاید هم گروه دوم مخاطب باشند. در این صورت معنای آیه چنین می‌شود: «ولی گمراهان این سخن را عملا در زندگی مشرکانه دنیائی خود تکذیب کردند [و فکر می‌کردند شما شفیع نجات آنها خواهید شد] اما امروز هیچ توانائی برای برگرداندن عذاب از آنها و یاری کردن‌شان ندارید و...