وَمَا أَرْسَلْنَا قَبْلَكَ مِنَ الْمُرْسَلِينَ إِلَّا إِنَّهُمْ لَيَأْكُلُونَ الطَّعَامَ وَيَمْشُونَ فِي الْأَسْوَاقِ وَجَعَلْنَا بَعْضَكُمْ لِبَعْضٍ فِتْنَةً أَتَصْبِرُونَ وَكَانَ رَبُّكَ بَصِيرًا
و ما پیش از تو هیچ پیامبری نفرستادیم، مگر آنکه آنها نیز غذا می‌خوردند و [برای خرید مایحتاج خود] در بازارها می‌گشتند 20 و ما شما را نسبت به یکدیگر وسیله آزمایش قرار داده‌ایم [تا ببینیم] آیا شکیبائی می‌ورزید؟ 21 و پروردگار تو [بر عملکرد بندگان] بسی بیناست.
20- بیان عامی است از آنچه به طور خاص در آیه 7 در مورد پیامبر اسلام بیان شده بود.
21- آیات قبل از دو گروه: 1- عوامِ مقلّد و دنباله‌رو آلوده به شرک، و 2- خواصی که مردمان گمراه آنها را برای جلب منفعت و دفع ضرر [برآوردن حاجات خود] می‌خوانند سخن می‌گفت. انتهای آیه 20 از آزمونی که در این ارتباط برقرار است سخن می‌گوید و تلویحاً بندگان را به صبر و مقاومت در برابر قدرت‌های حاکم و ارباب زر و زور و تزویر، که توده‌های مردم را به بندگی و سرسپردگی خود می‌کشند، فرا می‌خواند.