وَاتَّخَذُوا مِن دُونِهِ آلِهَةً لَّا يَخْلُقُونَ شَيْئًا وَهُمْ يُخْلَقُونَ وَلَا يَمْلِكُونَ لِأَنفُسِهِمْ ضَرًّا وَلَا نَفْعًا وَلَا يَمْلِكُونَ مَوْتًا وَلَا حَيَاةً وَلَا نُشُورًا
و [با همه این احوال، مردمانی] به جای خدا، معبودانی را برگزیده‌اند که [نه تنها] چیزی را نمی‌آفرینند، بلکه خود آفریده شده‌اند و [علاوه بر آن]، نه اختیار [دفع] زیانی از خویش دارند، نه [جلب] سودی [چه رسد به سود و زیان رساندن به پرستندگان‌شان]، و نه اختیاری بر [دفع] مرگ خود دارند، نه بر حیات‌شان، و نه بر رستاخیزشان [در قیامت]. 4
4- در همین یک آیه، هم به آغاز آفرینش اشاره دارد، که به اراده خداست، هم به متن زندگی و سود و زیان‌های آن، و هم به بسته شدن پرونده عمر، و هم به زنده شدن مجدد در روز قیامت. به این ترتیب مطلقِ زمان را شامل می‌شود.