وَلَقَدْ أَتَوْا عَلَى الْقَرْيَةِ الَّتِي أُمْطِرَتْ مَطَرَ السَّوْءِ أَفَلَمْ يَكُونُوا يَرَوْنَهَا بَلْ كَانُوا لَا يَرْجُونَ نُشُورًا
ـ [انکار کنندگان قوم تو] بر شهری که باران بلا بر آن باریده شد گذر کرده‌اند، 41 آیا [آثار خرابه‌های] آن را ندیده‌اند؟ [چرا،] ولی [ریشه انکار آنها در این است که] امیدی به رستاخیز ندارند [لذا بی‌اعتقادی به آخرت و بی‌مسئولیتی در برابر عواقب اعمال، هر کاری را برای آنها مجاز ساخته است].
41- در آیات 133 (37:133) تا 138 سوره صافات به گذر مردمان مکه در صبحگاهان [هنگام خروج از شهر] و شبانگاه [بازگشت به خانه] از خرابه‌های باقیمانده این قوم اشاره می‌کند. شاید هم اشاره به ریزش گدازه‌های آتشفشانی بر سر سپاهیان ابرهه که قصد تخریب کعبه را کرده بودند داشته باشد. [والله اعلم]