إِن كَادَ لَيُضِلُّنَا عَنْ آلِهَتِنَا لَـوْلَا أَن صَبَرْنَا عَلَيْهَا وَسَوْفَ يَعْلَمُونَ حِينَ يَرَوْنَ الْعَذَابَ مَنْ أَضَلُّ سَبِيلًا
اگر بر [پرستش] آنان پایداری نکرده بودیم نزدیک بود ما را از خدایان‌مان منحرف سازد. و به زودی، وقتی عذاب [اعمال‌شان] را ببینند، خواهند دانست چه کسی گمراه تر است. 42
42- 7 آیه این سوره (25:7) با کلمه «سبیل» [نکره یا معرفه] ختم می‌شود. چنین تکراری تمرکز سوره را بر موضوع رهیابی آدمی در زندگی نشان می‌دهد. منکران پیامبران با معیارهای منحرفانه مادّی خود، رسولان الهی را گمراه می‌شمردند. اما وقتی پرده‌ها افتاد و رستاخیز رخ داد، معلوم می‌شود چه کسانی به راستی گمراه بوده‌اند. به آیات 9، 17، 27، 34، 42، 43 و 57 نگاه کنید.