وَهُوَ الَّذِي أَرْسَلَ الرِّيَاحَ بُشْرًا بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهِ وَأَنزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً طَهُورًا
و اوست آن که بادها را پیشاپیش بشارت دهنده باران رحمتش فرستاد 53 و از آسمان آبی پاک [و پاک کننده] نازل کردیم. 54
53- تابش خورشید بر پهنه اقیانوس‌ها و جذب گرما، اختلاف درجه میان آب و خشکی را پدید می‌آورد، این اختلاف موجب به هم خوردن تعادل هوا و ایجاد باد می‌شود، باد نیز هوای مرطوب سطح اقیانوس‌ها را بالا می‌برد و ابرها را برمی‌انگیزد و به سوی خشکی‌ها سوق می‌دهد. گرچه در جوامع متمدن امروز، مردم کاری به این تحولات ندارند، اما در روزگار پیشین، در سرزمین‌های محروم از بارانِ کافی، مثل عربستان، وقتی باد می‌وزید، همه خوشحال و امیدوار می‌شدند بلکه بارانی ببارد. پس باد همواره بشارتی بوده است.
54- در این آیه نیز، همچون آیه 45 (25:45) ، صنعت التفات به کار رفته و پروردگار از سوم شخص غائبِ مفرد [هوالذی]، به اول شخص جمع [انزلنا] تغییر ضمیر داده است. گوئی در آغاز غائبانه نقش او را در هستی نشان می‌دهد، آنگاه که آگاهی حاصل گردید، خود به صحنه می‌آید و با ضمیر جمع، که دلالت بر همه نیروهای دست اندرکار طبیعت می‌کند، چگونگی آن را توضیح می‌دهد.