68- در قرآن آمده است که خدا را نام‌های نیکوئی است، پس او را به این نام‌ها بخوانید [اعراف 180 (7:180) ]. بدیهی است که منظور از خواندن نامهای او، نه لفظ و ظاهر، بلکه توجه به معنا و مفهومی است که هر یک از این نام‌ها و صفات، که تربیت کننده و سازنده اخلاق آدمیان به رنگ «اخلاق الله» است، دارند. مثل: یا رحمن و یا رحیم، یا غفور، یا کریم، یا وهّاب، یا قریب مجیب...
جالب اینکه در قرآن به غیر از عبادالله [7 بار] و عبادالرحمن [2 بار]، این کلمه با هیچ نام نیکوی دیگری ترکیب نشده است. نام عبادالرحمن نیز به غیر از موردی که در وصف فرشتگان آمده [زخرف 19 (43:19) ]، همین آیه 63 فرقان (25:63) می‌باشد که از انسانهائی فرشته صفت با چنین ویژگی نام می‌برد. انسانهائی که رحمت عام خدا را در وجود خود جذب کرده و پرتوی از مهربانی و محبت خدائی شده‌اند.

69- اولین نشانه مهربانی با مردم، نداشتن احساس خود بزرگ‌بینی و نگاه تحقیرآمیز، و دومین آن، عکس‌العملی رفتار نکردن و پاسخ سلامت دادن به زخم زبان‌های بیمارگونه جاهلان است. عبادالرحمن همچون طبیب، دلسوزانه با بیماران اخلاقی برخورد می‌کنند و به فکر مداوا و «سلامت» آنها هستند.