وَقَالُوا مَالِ هَذَا الرَّسُـولِ يَأْكُلُ الطَّعَامَ وَيَمْشِي فِي الْأَسْوَاقِ لَـوْلَا أُنزِلَ إِلَيْهِ مَلَكٌ فَيَكُونَ مَعَهُ نَذِيرًا

و [نیز] گفتند: این چه رسولی است که غذا می‌خورد و برای [تهیه نیازهایش] در بازارها می‌گردد!؟ 5 [اگر فرستاده مخصوص خداست] چرا فرشته‌ای بر او نازل نشده تا به همراهش [به عنوان شاهد] هشدار دهنده باشد؟

5- قرآن استدلال نیاز پیامبران به غذا خوردن و به بازارها رفتن را برای تأکید بشر عادی بودن آنها، در آیه 20 همین سوره (25:20) و نیز آیه 8 انبیاء (21:8) و 75 مائده (5:75) [به ویژه درباره: مریم[س] و عیسی(ع) که مسیحیان گزافه‌گوئی‌های زیادی درباره آنها کرده‌اند] تکرار کرده است. متأسفانه مشابه چنین گزافه‌گوئی‌هائی از طرف غالیان شیعه درباره خاندان مطهر پیامبر مکرم اسلام(ص) نیز ابراز شده است که آن بزرگواران در زمان حیات‌شان پرچمدار مبارزه با چنین زیاده‌گوئی‌های شرک‌آمیزی بوده‌اند.