80- مترجمان قرآن، تا جائی که این قلم دیده است، «غرفه» را قسمت بلند مهمان‌خانه و مکان‌های ممتاز گرفته و چنین تعبیر کرده‌اند که گویا غرفه‌های بهشت، مکان‌های بلندتر آن برای مهمانان ویژه است. اما غرفه از ریشه «غَرْف»، اخذ کردن و برداشتن با دست است که ما در این جا «دستاورد» ترجمه کرده‌ایم. و اتفاقا آیه 249 سوره بقره (2:249) نیز همین معنا را تبیین کرده است. این آیه مربوط به آزمایشی است که طالوت برای سپاهیانش معین کرده و گفته بود: «هر کس از آن آب بنوشد از من نیست، مگر کسی که با دست خود مقداری بنوشد» [إِلاَّ مَنِ اغْتَرَفَ غُرْفَهً بِیَدِهِ]. با این توضیح، غرفه‌های ساخته شده بهشت [غرف مبنیه] دستاوردهای نیکوی دنیائی است که در آخرت در مقاماتی متعالی تحقق پیدا می‌کند. در قرآن، هم وصف غرفات و غُرَف به صورت جمع یا غرفا [نکره] آمده است و هم، الغرف [معرفه] که دلالت بر جایگاه ممتاز صابران می‌کند [فرقان 75 (25:75) ].

81- «سلام» ماهیت تحیتی است که به بهشتیان تقدیم می‌گردد. اگر معنای تحیت «زنده باد» و دعای طول عمر باشد، هر زندگی و طول عمری ارزش ندارد؛ سلامت بودن از هر عیب و نقص است که به آن ارزش می‌دهد.