74- در قرآن هیچ توضیحی بر اینکه این ماده شتر چه ویژگی‌هائی داشته، نیامده است. در آیه 73 سوره اعراف (7:73) نیز به همین اشاره اکتفا شده که: «این شتری است خدائی که برای شما در آن نشانه‌ای [معجزه‌ای] است، پس بگذارید در زمین بِچَرد و آزارش ندهید». در سوره شمس نیز بر «آیه بودن» این شتر و تمکین به سهمیه آب او اشاره شده است. صرف نظر از اینکه این شتر چه ویژگی‌هائی داشته، که نشانه و علامتی [آیه‌ای] از خدا محسوب می‌شده، آنچه مورد نظر این آیه است، ظاهراً آزمون این قوم در تمکین به حقوق غیر خود و تمرین پرهیز از تجاوز به آن بوده است. به نظر می‌رسد کمبود آب مسئله قابل ملاحظه‌ای برای آن مردم محسوب می‌شده و سهمیه‌بندی آن، نظامی برای مهار و متوقف ساختن زورمداری و تجاوز به حقوق ضعیفان بوده است. در چنین شرایطی، ماده شتر زبان بسته شاید نماد مظلومانی محسوب می‌شده که باید سهمیه آنان رعایت گردد. انتساب این شتر به خدا [هَذِهِ نَاقَهُ اللهِ- اعراف 73 (7:73) و شمس 14 (91:14) ] و «آیه الله»شمردن آن، شرافت این نماد را که بیانگر حق و حقوقی است نشان می‌دهد.