89- در قرآن آمده است که خدا بر پیامبران «روحی از امر خویش» [الرُّوحَ مِنْ أَمْرِهِ] را نازل و القاء کرده است [نحل 2 (16:2) و مؤمنین 15 (23:15) ]، این روح [انرژی، استعداد، بیداری...؟] را در مورد پیامبر اسلام(ص)، هم با صفت قداست و پاکی [از هر نوع آمیختگی با کلام غیر خدائی] توصیف کرده [نحل 102 (15:102) - قُلْ نَزَّلَهُ رُوحُ الْقُدُسِ مِنْ رَبِّکَ بِالْحَقِّ...] و هم، در این سوره، با صفت امانت [در انتقال پیام خدا به بندگان] نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِینُ.
از طرفی در سوره‌های دیگر، «روح الامین» را جبرئیل نامیده است [قُلْ مَنْ کَانَ عَدُوًّا لِجِبْرِیلَ فَإِنَّهُ نَزَّلَهُ عَلَى قَلْبِکَ بِإِذْنِ اللهِ...- بقره 97 (2:97) ] جبرئیلی که هم کریم است، هم نیرومند و برخوردار از امکانات بسیار در عرش هستی و هم مورد اطاعت [سایر فرشتگان] و «امین وحی» [إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ ذِی قُوَّهٍ عِنْدَ ذِی الْعَرْشِ مَکِینٍ مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِینٍ- تکویر 19 (81:19) تا 23].
آیات 51 (42:51) و 52 سوره شورا، تأکید می‌کند که برای هیچ بشری ممکن نیست مخاطب خدا واقع شود مگر به یکی از سه حالت: 1- وحی [آنچنان که بر مادر موسی هم پیش آمد]، 2- از پشت پرده [واسطه انتقال- مثل موسی در کوه طور]، و بالاخره از طریق فرشته وحی [جبرئیل- در مورد پیامبر اسلام].
وَمَا کَانَ لِبَشَرٍ أَنْ یُکَلِّمَهُ اللهُ إِلاَّ وَحْیًا أَوْ مِنْ وَرَاءِ حِجَابٍ أَوْ یُرْسِلَ رَسُولاً فَیُوحِیَ بِإِذْنِهِ مَا یَشَاءُ إِنَّهُ عَلِیٌّ حَکِیمٌ ؛ وَکَذَلِکَ أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ رُوحًا مِنْ أَمْرِنَا...