90- پرتو این پدیده درخشان در چارچوب نظامات الهی [اذن الله]، نه بر ذهنیات مجرد، بلکه بر قلب پاک پیامبر اسلام تابیده است: بقره 97 (2:97) - ...فَإِنَّهُ نَزَّلَهُ عَلَى قَلْبِکَ بِإِذْنِ اللهِ...
نزول قرآن بر قلب پیامبر [نَزَّلَهُ عَلَى قَلْبِکَ]، بر مرکز عواطف و احساسات او بوده و تمام وجودش را تسخیر و از خود بی خود کرده است. به تعبیر سوره نجم، فؤاد [قلب و نیروهای درونی- مغز] او آن را به جای فهمیدن، دیده است! بصیرت و دیدنی با تمام دل. در این آیات 4 بار بر دیدن حقایق اشاره می‌کند:
فَأَوْحَى إِلَى عَبْدِهِ مَا أَوْحَى مَا کَذَبَ الْفُؤَادُ مَا رَأَى أَفَتُمَارُونَهُ عَلَى مَا یَرَى وَلَقَدْ رَآهُ نَزْلَهً أُخْرَى عِنْدَ سِدْرَهِ الْمُنْتَهَى عِنْدَهَا جَنَّهُ الْمَأْوَى إِذْ یَغْشَى السِّدْرَهَ مَا یَغْشَى مَا زَاغَ الْبَصَرُ وَمَا طَغَى لَقَدْ رَأَى مِنْ آیَاتِ رَبِّهِ الْکُبْرَى [نجم 10 (53:10) تا 18]