97- این پرسش که مخاطب آن معلوم نیست، و شاید هم از نفس خود باشد، گویای روحیه روزمره زیستن و بی‌برنامه زندگی کردن کسانی است که همواره کار امروز را به فردا می‌اندازند و وقتی مواجه با شکست می‌شوند، طلب مهلت می‌کنند، مهلتی که باز هم آن را به باد می‌دهند!