ذِكْرَى وَمَا كُنَّا ظَالِـمِينَ

ـ [به همراه] یادآوری کننده‌ای [نسبت به فراموشی فطرت خدائی‌شان] 99 و ما هرگز ستمکار نبوده‌ایم [=عذاب نتیجه طبیعی عمل خودشان است]. 100

99- ذکر، مقابل نسیان [فراموشی]، بیانگر حالتی از هوشیاری، بیداری و خودآگاهی است. واژه «ذکری» که 21 مرتبه در قرآن تکرار شده، تذکر و تلنگر و تکان دادنی به خواب رفتگان غفلت است. قرآن، و تورات نیز، به طور کلی یا آیات و اجزاءاش «ذکری» محسوب می‌شوند [انعام 90 (6:90) ، غافر 54 (40:54) و...]
ذکری، مفهوم تذکر و پند گرفتن از هر پیام و تجربه‌ای را هم دارد، آیه 209 این سوره (26:209) این تذکر نسبت به عملکرد عذاب‌آور اُمت‌های پیشین تعلق گرفته است.

100- تأکید بر اینکه در ماجرای هلاک اقوام مجرم، خدا بی‌تقصیر است و او هرگز ظالم نسبت به بندگان نیست، بلکه آنها به خودشان ظلم کرده‌اند، بارها در قرآن تکرار شده است [از جمله: هود 101 (11:101) ، نحل 33 (16:33) و 118 (16:118) ، زخرف 76 (43:76) ، آل‌عمران 117 (3:117) و 182 (3:182) ، انفال 51 (8:51) ، حج 10 (22:10) ، فصلت 46 (41:46) ، ق 29 (50:29) ، و اسراء 33 (17:33) ].