109- «یؤفکون» از ماده «اِفـْکْ»، دلالت بر واژگونگی رفتار مى‌کند. یعنی کاری کاملاً خلاف آدمیت و اخلاق و قانون شرع و عرف انجام دادن. امروز مى‌گویند صد و هشتاد درجه وارونه عمل کردن. «افاک» مبالغه «اِفک» است و شدت آن را نشان می‌دهد.

110- «اثم» به گناهانی اطلاق می‌گردد که ریشه و زمینه آن تنگ‌نظری و خودپرستی است. مخالف اثم، بِرّ است که دلالت بر وسعت نظر، گشادگی و خیر رسانی به دیگران می‌کند. کلمه «اثم» را گناه ترجمه می‌کنند، ولی با توجه به معنای اصلی کلمه، که دلالت بر تنگ‌نظری و محدودیت ذهن و ظرفیت روحی می‌کند، می‌توان گفت «اثم» گناهی است که از «خودپرستی» ناشی می‌شود. «اثیم» نیز همانند افّاک، شدت و غلیان خودپرستی و تنگ‌نظری را نشان می‌دهد.