111- گوش دادن به سخن حق می‌تواند به قصد درک و فهم و عمل به آن باشد، یا سر درآوردن و خبرگیری از آن به قصد تجسّس و تبانی. «القای سمع» با استماع کمی فرق دارد؛ معنای القاء، افکندن است، گوئی شخص گوش تیز می‌کند و به اصطلاح، گیرنده خود را مقابل گوینده می‌افکند و با دقت تمام می‌خواهد از سخنان او سر درآورد. چنین استماعی دو حالت دارد؛ حالت منفی آن همان است که در این آیه آمده، حالت مثبت را در آیه 37 سوره ق (50:37) می‌بینیم: إِنَّ فِی ذَلِکَ لَذِکْرَى لِـمَنْ کَانَ لَهُ قَلْبٌ أَوْ أَلْقَى السَّمْعَ وَهُوَ شَهِیدٌ.