113- سرگردانی شاعران یا شیفتگان شعر و شاعری، ناشی از بی‌حد و مرز بودن زمینه و بستر اوهام و خیالات آدمی است و ذهنیات هر شاعر بر حسب ذوق و سلیقه و سبک و سیاق سخنش در عوالمی غیرواقعی سیر می‌کند. وادی، بستری است که چیزی در آن جریان می‌یابد، وادی شمردن دره، به دلیل جاری شدن سیل در آن و تنها مصداقی از این کلمه است.
«یَهِیمُونَ» از ریشه «هیم»، انجام دادن کاری بی‌قصد و هدف، تنها از روی عشق و علاقه و از خود بی‌خودی است، هر چند به ضرر او باشد. این کلمه وصف خیالبافانی است که در مدح و ثنای اربابان یا ذم و سبّ دشمنان، بی‌توجه به معنای واقعی کلمات، راه غلو و زیاده‌روی می‌پیمایند و افسار کلام را نه به عقل و مصلحت، که به احساس ناخودآگاه می‌سپارند.