إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَذَكَرُوا اللَّهَ كَثِيرًا وَانتَصَرُوا مِن بَعْدِ مَا ظُلِمُوا وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنقَلَبٍ يَنقَلِبُونَ
مگر کسانی [=شاعرانی] که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام دهند و خدا را بسیار یاد کنند و پس از آنکه [مردم] مورد ستم واقع شدند [با هنر حماسی خود]، یاری [ملت را] برانگیزند. 114 و به زودی ستمگران خواهند فهمید به کدام بازگشتگاه برمی‌گردند. 115
114- استثنای مورد نظر، شامل شاعران متعهد و شعر دوستان مسئولی می‌شود که اولاً هدفدار و اهل عمل‌اند، یعنی ایمان به خدا دارند و کار شایسته می‌کنند، ثانیاً قریحه شاعری و قدرت کلام را به مثابه حربه‌ای علیه ستمگران به کار می‌گیرند و مردم را با اشعار حماسی و احساسی خود در دفاع از حق و یاری مظلومان برمی‌انگیزد.
115- آخرین جمله این سوره، در جمع‌بندی بخش تاریخی آن، که هشتاد درصد سوره را تشکیل داده و سرنوشت هفت پیامبر و پیروانشان را در برابر فرعون‌های زمانه را شرح می‌دهد، تهدیدی برای ستمگران گذشته و حال به شمار می‌رود که به زودی در دنیا، یا قیامت، خواهند فهمید چگونه وضعیتشان زیر و رو و منقلب خواهد شد.