2- معنای «بَخَعَ»، جان باختن از شدّت خوشحالی یا دق کردن از غم و غصه و تأسف است. وصف چنین حالتی از رسول مکرم اسلام(ص)، که دلالت بر نهایت دردمندی می‌کند و احساس مسئولیت عاطفی او را در قبول سرنوشت مردم می‌رساند، علاوه بر این مورد، در آیه 6 سوره کهف (18:6) [فَلَعَلَّکَ بَاخِعٌ نَفْسَکَ عَلَی آثَارِهِمْ إِنْ لَمْ یُؤْمِنُوا بِهَذَا الْحَدِیثِ أَسَفًا] نیز آمده است. دردمندی، تأسف، جانبازی و حزن و اندوه پیامبر برای مردم و حرص او بر ایمان‌شان را در سوره‌های دیگر نیز می‌توان یافت [از جمله: توبه 128 (9:128) ، کهف 6 (18:6) ، فاطر 8 (35:8) ، یوسف 103 (12:103) ، نحل 37 (16:37) ، حجر 88 (15:88) ، نحل 127 (16:127) و...].