26- تمامی جدال و مناظره موسی و فرعون، بر سر «ربوبیّت» بود، نه «الوهیّت». او ادعای خالقیت نمی‌کرد و در آئین آنها نیز چنین ادعائی مطرح نبود، معنای ربوبیت، صاحب اختیاری و «ارباب» بودن است که واژه‌ای آشنا در فرهنگ ما و نظام ریشه‌دار «ارباب رعیتی» می‌باشد. در این داستان [آیات 10 تا 68] 15 بار نام ربّ [ربک، ربکم، ربی، ربنا، رب] تکرار شده و همه استدلال‌های موسی در جهت اثبات ربّ [در گردانندگی آسمان‌ها و زمین، نسل آدمیان و پهنه هستی از شرق تا غرب عالم] می‌باشد [آیات 23 تا 29]. ساحران نیز پس از مشاهده چنین معجزه‌ای، با عدول از ربوبیت فرعون، به چنین ربوبیتی ایمان آوردند.