قَالَتْ يَاأَيُّهَا الْمَلَأُ أَفْتُونِي فِي أَمْرِي مَا كُنتُ قَاطِعَةً أَمْرًا حَتَّى تَشْهَدُونِ
ـ [ملکه سبا پس از گزارش متن این نامه] گفت: ای سران، مرا در کارم نظر دهید، 40 من هیچگاه کاری را قاطعانه نمی‌گذراندم [=تصمیم فردی نمی‌گرفتم] مگر در حضور [و مشورت با] شما. 41
40- منظور از جمله: «أَفْتُونِی فِی أَمْرِی»، به اصطلاح فتوا دادن در احکام از مقام بالاتر نیست، بلکه همین اظهار نظر و راهنمائی است.
41- در این آیه نکته بس حکمت‌آموزی نهفته است؛ شگفتا! حاکمی مِهر‌پرست، آنهم یک زن، در نظامی شرک‌آمیز، از آنچنان سعه صدر، دموکرات‌منشی، آزاد فکری و تدبیر در اداره مملکت برخوردار است که از اطرافیان نظرخواهی می‌کند و هرگز تصمیمی شخصی در امور کشور به اتکاء ولایت مطلقه خود نمی‌گیرد. به فرموده حکیمانه پیامبر اسلام(ص): «المُلک یَبْقی مَع الْکُفر وَلا یَبقی مَع الظُّلم» [حکومت با کفر می‌ماند ولی با ظلم نمی‌ماند]. اصل یازدهم: «استقلال دین از سیاست» می‌باشد.