50- کلمه عفریت فقط همین یک بار در قرآن آمده است. به گفته علمای لغت، اصل این کلمه از «عَفَرَ» یعنی خاک است. عفریت کسی است که همچون شیر حریف خود را به خاک می‌افکند. سپس به کسی که از نظر هوش و زیرکی و تسلط بر کار حریفان را مغلوب کند گفته شده است. در مورد کلمه جن به پاورقی شماره 17 همین سوره (27:17) مراجعه شود.

51- امین به کسی گفته می‌شود که مردم از دست و زبانش در «امنیت» باشند. قوی بودن کسی که استخدام می‌شود شرط لازم است، اما اگر نتوان به او اعتماد کرد و از خیانتش ایمن بود، موجب خسران می‌گردد.