وَصَدَّهَا مَا كَانَت تَّعْبُدُ مِن دُونِ اللَّهِ إِنَّهَا كَانَتْ مِن قَوْمٍ كَافِرِينَ
ـ [اما] آنچه به جای خدا بندگی می‌کرد، او را [از پرستش خدای یکتا] باز داشته بود و هر آینه از قومی ناسپاس بود. 56
56- اصل بیستم: «نقش جامعه در انحراف توده‌ها». مشکل اصلی ملکه سبا، به رغم آمادگی ذاتی او برای تسلیم به حق، 1- غلبه باورهای شرک‌آمیز تاریخی جامعه در مهرپرستی، 2- تعلق او به جامعه‌ای بود که در سیر کفر و ناسپاسی طی طریق کرده بودند. این دو عامل نیرومند که اولی بر اعتقادات و فرهنگ منحط [ذهنیات]، و دومی بر عادت در پیروی از رفتار جمعی و تقلید ناخودآگاه از پسند عامه دلالت می‌کند، او را از رسیدن به حقیقت باز داشته بود. امام علی(ع) در همان آغاز عهدنامه تاریخی خود موسوم به «منشور حکومتی مالک اشتر» استاندار خود در مصر را از برخورد خشن و محکوم کننده نسبت به مردمی که قبلا تحت سلطه نظامی غیر خدائی زندگی کرده و خواسته یا ناخواسته خطاهائی مرتکب شده‌اند به شدت پرهیز می‌دهد.