إِنَّ فِرْعَوْنَ عَلَا فِي الْأَرْضِ وَجَعَلَ أَهْلَهَا شِيَعًا يَسْتَضْعِفُ طَائِفَةً مِّنْهُمْ يُذَبِّحُ أَبْنَاءَهُمْ وَيَسْتَحْيِي نِسَاءَهُمْ إِنَّهُ كَانَ مِنَ الْمُفْسِدِينَ
فرعون در سرزمین [مصر] چیرگی یافت و [برای جلوگیری از اتحاد و تشکل مردم] شهروندانش را پراکنده ساخت 4 [با این شیوه که] گروهی از آنها [بنی‌اسرائیل] را به ضعف و زبونی می‌کشاند [تا این حدّ که] پسران‌شان را سر می‌برید 5 و زنان‌شان را [برای کلفتی یا کامجویی] زنده نگه می‌داشت، او به راستی از تبه‌کاران بود.
4- «شِیعْ» جمع «شیعه» به معنای فرقه‌های مختلف است. در این کلمه معنای مشایعت و پیروی از کسی نهفته است. در قرآن آمده است: از مشرکین نباشید، همان کسانی که دین‌شان را پراکنده ساختند و فرقه فرقه شدند و هر حزبی به آنچه خود به دست آورده متکبرانه دلخوش است. فرعون ملت خویش را از وحدت پیرامون حق بازداشت و از نظر فکری و ایمانی گرفتار تشتت آراء و افکارشان کرد.
5- البته اگر قرار بود فرعون همه اولاد ذکور را سر ببرد، نیروی کاری برای او باقی نمی‌ماند. بر حسب آیه 25 سوره غافر (40:25) او از این حربه در مورد جوانانی که ایمان می‌آوردند استفاده می‌کرد.