وَنُرِيدُ أَن نَّمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ

و ما [نیز] می‌خواستیم 6 بر کسانی که در زمین [=شهر و دیار خود] به ضعف و زبونی کشیده شده‌اند، نعمت رهائی و آزادی بخشیم 7 و آنها را در مقام پیشوائی [=حاکمیت بر سرنوشت خویش] و میراث بری [=مالکیت بر سرزمین خود] قرار دهیم.

6- افعال مضارع: نرید، نمن، نجعل، و نُری، تماماً مضارع است که دلالت بر استمرار و همیشگی بودن چنین اراده‌ای در همه جوامع بشری می‌کند.

7- معنای اصلی منت از ریشه «مَنّ»، نعمت گرانی است که باعث رفع گرفتاری و پریشانی شخص می‌گردد، و چه گرفتاری و رنجی بدتر از اسارت در چنگال رژیمی ستمگر که مخالفین خود را سرکوب می‌کند. از آیات 4 سوره محمد (47:4) و 39 سوره ص (38:39) ، که کلمه «مَنّ» را در برابر اسیر کردن و به بند کشیدن آورده است، می‌توان مفهوم آزادسازی و رهائی از اسارت و مشکلات را در این کلمه به خوبی دریافت.